geduld

Hoop

Je kijkt naar mij zo goed als je kan
mijn ogen, hoe ik met de huid
van mijn gezicht blijf knijpen,
schouders, lijf. Je wil me helemaal

leren kennen
nu je weet dat ik lieg
en je daarover zwijgt. Woorden
vallen uitgedoofd en dof

Maar hier staat niet wie ik was
en weer worden zal. Alleen de stenen
weten hoe we onze voeten gezet hebben

Onbewogen herinneren ze zich
onze goede bedoelingen
om overeind te blijven